پارت ۱۷ {یک عاشقانه ی بی صدا...}

جونکوک از اتاق اومد بیرون...
کوک: عه تهیونگگگ عهه ات چرا اماده نشدینن؟؟ دیرمون میشه هااا

ته: امممم جونکوک من... من امروز دانشگاه نمیام..

نکته: دانشگاه ته و کوک باهمه و دانشگاه ات جداست

کوک: نمیای؟ مگه خونه خالست؟ چرااا؟

ته: چون چون...(سرفه‌ی مصنوعی) حالم خوب نیست...

کوک: وااا توکه خوب بودی...من که میدونم یه کاسه ای زیر نیم کاسه است(این جمله‌ی آخرو یواش گفت)

ته: یهو بد شدم... تو برو ات مراقبمه...

ات: اره کوک منم... منم چیزه امروز کلاس ندارم...

کوک: دروغ به مننن ارههه؟؟ نشونتون میدم....(یواش)

ویو جونکوک:
میدونستم که اینا دارن یه چیزی رو از من مخفی میکنن... برای همین رفتم پایین و نشستم تو ماشین و منتظر بودم تا بیان و تعقیبشون کنم...
همینجوری که دست به فرمون نشسته بودم... دیدم از دره ساختمون دوتایی اومدن بیرون...اوووف تهیونگو چه تیپ گنگی زده(در اسلاید دوم)... نشستن تو ماشینه تهیونگو حرکت کردن... منم دنبالشون یواشکی میرفتم...
رسیدن به دانشگاهه ات و پیاده شدن...
دستشون تو دست هم بود...
خداروشکر که رفتن دانشگاه اگه جای دیگه بود امشب واسه هردوشون بد میشد.... 😈
از ماشین پیاده شدمو... یواشکی دنبالشون رفتم...
رفتن تو کلاس باهم...
ات کنار دوستش نشست و تهیونگ کنار یه پسری.. چقد آشناست...
(چون اون شب قیافه‌ی کی سوک به هم ریخته بود کوک نشناختش)
چرا تهیونگ امروزو اومده اینجا؟؟ دلیلش چیه؟؟ من درش میارم...

ویو ته:
استایلم خیلی گنگ بود همه نگام میکردن... با هر قدمم چشماشون حرکت میکرد...
به ات گفتم بره پیش دوستاش بشینه و منم رفتم پیش کی سوک نشستم...
اه چه وایب بد و احمقانه ای بهم میده این پسر...
دیدمش که داره بین بچه های کلاس با چشاش دنباله یکی میگرده...
چشش خورد به ات و چشاشو درشت کرد و زبونشو اورد بیرونو حس هیز بودنو منتقل کرد... تا نگاش به ات افتاد با دستش صورتشو کشوندم سمت خودمو بش گفتم: اوووی به چی نگاه میکنی هان؟؟(هات بودن تهیونگ)
کی سوک: اووف بااباا جااان چه پسریی... بخوریمتت...
فهمیدم بابا این کلا مریضه، روانیه، بیماره...
از جام بلند شدم از استاده ات اجازه گرفتمو دسته اتو گرفتمو از دانشگاه زدیم بیرون...